Ele geçirdiğinde gökyüzünün karanlık,
Ağlamaya başlıyor kara bulutlar.
Sokakları sarıyor bir hüzün,
Yağmurun fısıltıları yankılanıyor taş duvarlarda.
Her damla, suskun bir hikâye anlatır gibi,
Gözyaşları ıslatıyor bu kederli gönülleri.
Sessizlik, bir girdap gibi sarıyor
Bu ıssız sokakların yorgun ruhunu.
Ansızın bir düşünce beliriyor aklımda:
Nedendir bu sokakların yalnızlığı?
Niçindir bu insanların karanlığa mahkûm kalışı?
Belki de cevap, yağmurun fısıldadığı yerde saklıdır,
Belki de sessizliğin derinliklerinde.