Yağmurun inceliği kadar zariftin,
Koluma pek de güzel yakışır idin,
Binbir tane göz üzerimizde idi,
Nasıl başardın bırakmayı, terk ettin?
Benim süzülerek düşen yaprağımdın,
Gözüm, gönlüm, benliğim; senden ıraktı,
Ağaç gibi beni sen yalnız bıraktın,
Söyle sen mi beni sevmeyi bıraktın?
O kadar anımızı, günlerimizi
Silip de atabildin mi yüreğinden?
Gözlerimizden akan yaş hüzün değil,
Mutluluk olurdu bir zaman aslında.