Bazı şeyler kaderimizde vardır,
O sabah pencereden ilk bakışmamız gibi.
Gece oldu gökten bir yıldız kaydı,
Sen mi olacaktın kalbimin sahibi?
Rüyalar gerçek olmadığı için mi güzel gelir insana?
Bu şiiri doğru zamanda okumak için yazdım sana.
Benim müşkülpesent kalbim sana müptela oldu,
Ne güzel güldün o akşam bana.
Gözüm dalar bazen gözlerine,
Alışmalı mıyım seni böyle uzaktan sevmeye?
Tutsam olmaz mıydı ellerini,
Ömrümde sadece bir kere?
Yanlış mı yaptım,
Severek seni?
Hatalı olan sen miydin yoksa ben mi?
Şimdi duvara bakarak seni mi düşünmeli, yoksa seni mi?
Sence sadece ben mi sevdim seni?
Bilmiyorum mu sanıyorsun senin de beni sevdiğini?
Ama merak etme ikimiz de düşünmedik,
Merhabadan ötesini.
Atakum’da her yol denize,
Kalbimdeyse her yol gözlerine çıkıyor.
İyilik yapan iyilik beklemiyor belki ama,
Seven elbet sevilmeyi istiyor.
İkimiz de istiyoruz,
Namütenahi bir ilişki,
Ama ikimiz de birbirimizi mi istiyoruz,
İşte orası biraz şüpheli.
Akşamları güneş batarken seni düşünürüm.
Dilerim ; benim olursun,
Adımın sonuna,
Soyadını koydurursun.
Eğer ki sen,
Kırılmışsan,
Meyus gözlerin nasıl böyle bakar,
Gece gökteki yıldızlar kime böyle parlar?
Hayallerimi süsleyen bir sen ol, kaybolunca,
Beni bulup kendime getiren sen ol, yağmurda,
Islanınca bana şemsiye veren sen ol, bu imkansız aşka,
İkimizi de inandıran sen ol.
Gözlerin beni görünce parlar ama aklında başkası var,
Aklındaki yanındayken de bu gözler,
Neden bana yine böyle güzel bakar?
Varsın sevelim ama olmayacak bir aşk, seni de yakar beni de yakar.
Ama nafile bu sevgi,
Kendini sevdiğinden daha çok sevdim belki seni,
Kalbim bile kabul etti bu davetsiz misafiri, yani seni,
Savaşmadı, saklamadı hiç bu hissi.
Olmadı bizden demek ne acıtır.
Nefret duygusuyla iki aşık birbirine bakakalır,
Eskiden bakışınca parlayan o gözleri,
Yavaşça bir alev esir alır.
Şimdi sözlerinde ayrılık, gözlerinde hüzün,
Daha benim olamamışken o güzel gülüşün, nereye gider bu sermest vücudun?
Çaresiz bakışların hiç gerçekçi değil.
Sen delirttin beni be maşukum.